Hoe vind ik mijzelf weer terug?

Hoe vind ik mijzelf weer terug?

Om mijzelf te voelen heb ik ruimte nodig. Leegte. Ik merk dat telkens weer.
Daarom organiseer ik ook retraites. Een retraite volgen of begeleiden vind ik heerlijk. Ik kom weer thuis en daarin neem ik anderen mee. Samen genieten. Samen thuis komen. In de leegte kom ik in balans en hervind ik de zin van alles.

Er huist een ingeboren ‘zin’ in alles wat leeft. Een tulp verlangt een tulp te worden en geen tomatenplant. Een tulp wil ze worden, met een mooie bloem en een goede knol. Daarin ligt de zin en de vervulling van haar bestaan.
De tomatenplant wil geen mooie bloem en flinke knol. Die is volkomen tevreden met kleine bloempjes en wil liefst 35 tomaten laten groeien.
Zo wil alles zich ontvouwen zoals het bedoeld is te zijn. Juist daarin ligt de zin en betekenis van het leven: je ingeboren potentieel tot expressie brengen.

Maar wat is dat potentieel bij mij dan?
En hoe kom ik er bij?
Ik weet niet meer wie ik ben.
Ik worstel om te voelen en te vinden waarom ik leef!

Ik ken veel mensen die worstelen met deze vragen. En hoewel ik zelf van kind af aan mijn eigen pad lijkt te volgen, valt die vraag ook nog wel eens over mij heen.
Het is een vraag die eigenlijk steeds terug komt:

“Waar gaat het nou echt om in mijn leven?”

In die zin zijn we geen plant. We zijn als mens complexer. Die vraag: ““waar gaat het nou echt om in mijn leven?” komt ook als maar terug. Dat is omdat we groeien en veranderen. En daarmee verandert ook de richting die bij ons past. Telkens weer andere stappen om te zetten. Steeds weer kruispunten en keuze momenten.
Die keuzemomenten vragen om een zekere ruimte.
Alleen rationeel kiezen, geeft in het algemeen geen voldoening. En heel vaak blijkt hetgeen verstandig lijkt, niet de juiste keuze voor ons levensgeluk te zijn.

Om koers te bepalen is ruimte nodig. Leegte.
Ruimte voor dat wat dieper is; essentieel. Daarin openbaart zich de kern.

Na een aantal weken waarin ik als maar alles aanpakte dat gebeuren moest, lag ik vannacht in bed en werd ‘wakker’. Niet alleen letterlijk, ik werd vooral ook figuurlijk wakker. Ik kon mijn binnenkant weer observeren.
En daarmee bedoel ik mijn lichaamsbewustzijn en ook mijn eigen ‘daarin aanwezig zijn’. het bracht mij weer in contact met een ervaring van zijn. Een weten – voorbij woorden – van wie ik ben, waarom ik ben en wat mij bezielt.
Ik kwam weer thuis. Mijn lichaam begon spanning te ontladen en daarna heb ik heerlijk verder geslapen. Meer dan alle gezonde voeding, vitamies en oefeningen die ik ken, ervaar ik dit als diep heilzaam. Helend.

Als ik zo thuis kom, dan hoef ik niets te doen, noch te weten of te begrijpen. Er is ‘iets’ van binnen dat het weet en doet. Je zou dit het innerlijk herstelvermogen kunnen noemen, aangestuurd door de blauwdruk van je bestaan. Het is die blauwdruk die jouw lichaam heeft doen groeien vanuit de samensmelting van 2 cellen tot een volwaardig mens. Het is de blauwdruk van je wezen, je Goddelijke blauwdruk die verbonden is met het Goddelijke plan. Die hoef je niet te begrijpen. Die mag je vertrouwen!

Het mooie is, dat deze blauwdruk ruimte krijgt, wanneer ik mijn ‘bange, controlerende ik’ tot rust breng en me open in de leegte.

In de malle molen van het leven lijkt het een het ander steeds sneller op te volgen. En dan word je ook nog aan de lopende band verstoord door op-poppende berichten op telefoon en computer.
Al die verstoring, al die dingen in je hoofd. Het zijn allemaal dingen die je aandacht naar buiten trekken. Weg van jezelf. Weg van je kern. En weg van DE kern; de zin van het leven. Je wordt geleefd.

Herken je dit? Dan zou je misschien toch eens een retraite kunnen overwegen. In een retraite word je geholpen om in rust en stilte jezelf weer terug te vinden.
De groepsenergie versterkt en verdiept de stilte. En tegelijkertijd hoef je niet perse deel te nemen aan een groepsgebeuren. Je kan je altijd terug trekken. Je eigen stilte-ruimte staat voorop.
Omdat er in een retraite wel een structuur is, ervaar je leiding. Er is een bedding en dat allemaal bij elkaar geeft rust.
Meestal zijn retraites ook op plekken die rust, verdieping en stilte faciliteren. Zo’n plek doet ook heel veel. Al met al ervaar je een verdieping die je thuis minder gemakkelijk vindt.

Onze eerst volgende retraite is in de Lioba School voor Vrede in Egmond. Ook zo’n heerlijke plek. In de duinen, bij de zee. Een plek waar aal decennia lang mensen samen komen om te bezinnen en tot de kern te komen.

Klik voor alle info hier